اطلاعات کامل درباره التهاب تاندون

التهاب تاندون عارضه‌ای است که در اثر تمرین دادن بیش از حد یک عضله و بدون گرم کردن بدن در تاندونها (رشته‌های محکمی که ماهیچه را به استخوان متصل می‌کنند) رخ می‌دهد که اوایل درد خفیفی دارد ولی به مرور درد آن بیشتر می‌گردد.

در این مقاله اطلاعاتی که در رابطه با التهاب تاندون و آسیب‌دیدگی آن نیاز دارید ارائه شده و راهنمای کاملی از علائم شایع، توانبخشی بعد از بهبودی و سایر موارد در اختیار شما قرار می‌گیرد. مطالعه این مطلب را به تمامی بدنسازان، مخصوصاً کسانی که از آسیب دیدگی تاندون رنج می‌برند، توصیه می‌کنیم.

بدنسازانی که سعی دارند برای عضله سازی از همه توان بدنشان استفاده کنند و فشار زیادی به خود وارد می‌آورند، بیشتر در معرض آسیبهای ورزشی هستند. آسیب‌دیدگی تاندون مختص قشر خاصی نیست و یک پدیده شایع بین بدنسازان حرفه‌ای و کسانی است که برای تفریح یا به عنوان یک فرد مبتدی به باشگاه می‌روند.

جنبه مثبت در عارضه تاندونیت این است که مشابه با بعضی از آسیبهای ناشی از تمرینات عضله سازی، تا حد زیادی قابل پیشگیری است و می‌توان آن را درمان کرد.

آسیب دیدگی تاندون معمولاً با درد کم شروع می‌شود که در اغلب موارد به آن توجهی نمی‌شود. لازم به ذکر است اگر این عارضه بموقع درمان نشود و به مرحله‌ مزمن برسد ممکن است دیگر قابل درمان نباشد! این مسئله مطمئناً روی انجام تمرینات ورزشی تاثیر منفی خواهد گذاشت.

همچنین بخوانید: 9 نکته مهم برای افزایش حجم عضلات سرشانه

هدف ما در این مقاله این است که بدنسازان اطلاعات کاملی در رابطه با تاندونیت داشته باشند و بتوانند در همان مراحل ابتدایی آن را درمان کنند.

علت بروز التهاب تاندون یا تاندونیت چیست؟

به بخش انتهایی عضله که بافت عضلانی را به استخوان متصل می‌کند، تاندون می‌گویند. فرم الاستیک و نرم فیبرهای عضلانی در انتهای عضلات، کمتر شده و تاندونی ضخیم، سفت و محکم را تشکیل می‌دهند.

با اینکه ضخامت بیشتر تاندون در این نواحی باعث افزایش قدرت و استحکام آن می‌شود اما نبود حالت الاستیسیته در تاندونها و کشیدگی پیوسته آنها در حین فعالیت در محلی که به استخوان متصل است، باعث آسیب‌پذیری بیشتر آنها و بروز پارگیهای خفیف می‌گردد. همین پارگیهای خفیف موجب ایجاد التهاب، تحریک و ناراحتی می‌شوند که به تاندونیت معروف است.

التهاب تاندون معمولاً زمانی رخ می‌دهد که یک فعالیت ورزشی سخت و شدید را پشت سر هم انجام دهید که در طی آن، تاندون به تدریج بیشتر و بیشتر کشیده می‌شود. مثلاً ورزشکارانی که چندین سال است که حرکت پشت بازو با هالتر را انجام می‌دهند در صورت عدم مراقبت کافی دچار تاندونیت در تاندونهای ناحیه مفصل بازو، آرنج یا مچ دست می‌شوند.

آسیب‌دیدگی تاندون در کدام قسمتهای بدن رخ می‌دهد؟

عمدتاً تاندونیت در قسمتهایی از بدن که شما بیشتر از همه از آنها کار می‌کشید، رخ می‌دهد. معمولاً نواحی از بدن بدنسازان که تاندونیت در آنها بیشتر رخ می‌دهد شامل:

• آرنجها
• مچ دستها
• جلو بازو
• سرشانه
• پشت بازو
• مفصل زانو
• پا

 آسیب‌دیدگی تاندون ممکن است در نواحی دیگری مثل لگن و مچ پا نیز رخ دهد ولی احتمال بروز آن کمتر است. در واقع به دلیل اینکه این نواحی فشار خیلی زیادی در طی تمرینات متحمل نمی‌شوند، امکان التهاب تاندون هم در این نواحی کمتر می‌باشد. نواحی از بدن که احتمال بروز آسیب‌دیدگی تاندون در آنها از همه بیشتر است، دستها هستند (جلو بازو، پشت بازو و مخصوصاً آرنجها).

علائم التهاب تاندون

معمولاً ورزشکارانی که با وزنه تمرین می‌کنند، نسبت به آسیب‌دیدگی تاندون بی‌توجه هستند و آن را جدی نمی‌گیرند چون در ابتدا علائم آن درد خفیف، سفتی و خشکی ناحیه آسیب دیده است و تصور می‌شود که خشکی و سفتی تاندونها به خاطر جلسه تمرینی فشرده و سنگین است.

بعد از اینکه ورزشکاران به تاندونیت دچار می‌شوند، درد آن به مرور زمان بیشتر می‌شود. بعد از اتمام تمرین، درد ناشی از التهاب تاندون بدتر خواهد شد و حتی پس از آن باید انتظار سفتی و خشکی زیاد در ناحیه مربوطه را داشته باشید.

اگر دردی در ناحیه مفصل دارید، احتمالاً در صاف کردن کامل مفصل هم مشکل پیدا می‌کنید. معمولاً زمانی که ناحیه آسیب دیده تحت فشار قرار بگیرد، مثل مواقعی که وزنه بلند می‌کنید، احساس درد هم خواهید داشت.

اگر دچار آسیب‌دیدگی تاندون شدیم باید چه کار کنیم؟

حتماً به پزشک مراجعه کنید! اگر بعد از هر جلسه تمرینی احساس درد دارید و حتی در روزهای استراحت هم این درد ادامه دارد، حتماً و فوراً به پزشک مراجعه کنید و ترجیحاً به پزشک متخصص ورزشی مراجعه نمایید.

اگر در همان اوایل برای درمان آسیب‌دیدگی تاندون اقدام نکنید و این رویه زیاد طول بکشد، امکان دائمی شدن این عارضه وجود دارد. اگر هم مطمئن نیستید که هنوز دچار تاندونیت شده‌اید یا خیر، توصیه می‌کنیم حداقل با یک پزشک ورزشی مشورت کنید.

شاید مجبور باشید که تا چند هفته اصلاً تمرین نکنید اما قطعاً چنین وضعیتی بهتر از دائمی شدن آسیب وارد شده به تاندونها و خداحافظی با تمرین در باشگاه است.

درمان التهاب تاندون

در صورتی که درمان انتخابی برای این عارضه دقیق و درست باشد، درد تاندون در طی 3 تا 4 هفته کمتر خواهد شد و روند بهبودی ادامه پیدا می‌کند اما باید حداقل از زمان شروع آسیب دیدگی، حدود 6 هفته گذشته باشد، تا بهبودی به حداکثر میزان خود برسد.

علت طول کشیدن بهبودی التهاب تاندون، مربوط به تشکیل بافت اسکار است که در ابتدا شبیه به چسبی عمل می‌کند که قرار است بافتهای آسیب دیده را دوباره به هم متصل کند. تشکیل بافت اسکار در برخی مواقع بیشتر از 6 هفته و حتی در آسیب‌دیدگیهای شدید تا یک سال هم طول می‌کشد.

بعد از 6 ماه، آسیب تاندونها وارد وضعیت مزمن و درمان آنها سختتر می‌شود. رویکرد ابتدایی برای درمان التهاب تاندون تقویت کردن و حفاظت از تاندونها از طریق بستن نواحی است که در اثر فعالیت به آنها فشار وارد می‌شود. باید بتوانید طی درمان، تاندونها را از حالت سفتی و سختی خارج کنید، درد را کاهش داده و هر گونه التهاب را به حداقل ممکن برسانید.

این کار با استفاده از کرمهای دارویی، یخ و مواد ضد التهاب تجویز شده توسط پزشک قابل انجام است. با این روشهای درمانی می‌توانید میزان تورم تاندون و درد آن را کمتر کرده و عروق خونی را گشاد کنید. تزریق کورتیزون نیز میزان التهاب را کمتر می‌کند اما به شدت سوزش آور است، ولی ساختار تاندون را شل کرده و باعث تشکیل بافت اسکار بیشتر خواهد شد.

بعد از اینکه بافت اسکار شروع به جمع شدن کرد، حتماً باید از روشهایی استفاده کنید که بافت اسکار در بافت تاندون از بین برود تا تاندون و بافت عضلانی بتوانند انعطاف پذیری اولیه خود را به دست آورده و احتمال آسیب‌دیدگی بیشتر کم شود.

در اوایل بهبودی، بافت تاندون بسیار آسیب پذیر است و فقط باید حرکات کششی خیلی کم و سبک انجام دهید. سپس به تدریج ورزشهای روتین سبک و حرکات کششی را شروع کنید که میزان سختی آن بستگی به شدت درد و جراحت تاندون دارد.

چگونه جلوی آسیبهای تاندون را بگیریم؟

جلوگیری از التهاب تاندون راحت است و هر کسی که در باشگاه مشغول تمرین و وزنه بلند کردن است، ناگزیر باید چنین کاری را انجام دهد. اولین کار انجام حرکات کششی برای عضلات در تمرینات روزانه است. یعنی قبل از اینکه تمرینات ورزشی را شروع کنید باید کاملاً آنها را گرم کنید و حرکات کششی انجام دهید.

حتماً هر کدام از حرکات کششی را به مدت 20 ثانیه ادامه دهید تا مطمئن شوید عضلات به کشیدگی کامل رسیده‌اند. علاوه بر این توصیه می‌کنیم، یکبار تمرین مدنظر را با یک وزنه سبک و با بیشترین میزان تکرار در یک ست، انجام دهید و با مکث در نقاط اوج حرکت مفاصل را برای انجام تمرینات سنگین‌تر آماده کنید.

همچنین باید بلافاصله بعد از اتمام هر تمرین یا برنامه ورزشی، حرکات کششی انجام دهید تا تنش عضلانی آرام شود. با وجود اینکه روی گرم کردن بدن قبل از تمرینات تأکید زیادی شده اما باز هم می‌بینیم که خیلی از افراد بدون گرم کردن عضلات، مستقیماً به سراغ تمرینات ورزشی اصلی می‌روند.

جمع‌بندی مطالب

مشکل التهاب تاندون را نباید بزرگتر و جدی‌تری از چیزی که در باشگاه‌های ورزشی اتفاق می‌افتد نشان دهیم. چون شما می‌توانید خیلی راحت با حرکات کششی و گرم کردن بدن، احتمال بروز التهاب تاندون را تا حد زیادی کاهش دهید.

اگر بیشتر از 35 سال سن دارید خطر بروز تاندونیت در شما بیشتر است و باید به حفاظت از تاندونها اهمیت بیشتری بدهید. اگر هم شک دارید که دچار آسیب‌دیدگی تاندون شده‌اید یا خیر، توصیه می‌کنیم تمرین کردن را متوقف کرده و به یک دکتر متخصص، ترجیحاً دکتر ورزشی، مراجعه کنید. شاید یک درد و ناراحتی عادی و شاید هم یک مشکل جدی باشد، در هر صورت نباید ریسک کنید.